Луѓето имаа потреба од тост пред неколку илјади години. Уште тогаш најдоа начин како да се пече леб, иако многу попримитивно од денес.
За таа цел користеле парче остро дрво или железна прачка на која забивале парчиња леб, а потоа едноставно ги печеле на оган. Додуша, оваа постапка не завршувала секогаш успешно – се случувало лебот заедно со држачот, ако е од дрво, да се запали или пак да изгори храната до тој степен што не може да се јаде.
Според некои историски податоци, препечениот леб бил омилена храна на старите Римјани, а тие биле и првите кои го користеле лебот на овој начин. Всушност, зборот „тостум“ е од латинско потекло и значи горење или горење.

Првиот електричен тостер бил измислен во 1893 година од страна на Crompton and Co. во Велика Британија, а доработена верзија е создадена во 1909 година во САД. Со верзиите низ времето, само едната страна од тостот можеше да се пече, а потребно беше рачно да се исклучи тостерот кога тостот изгледаше печен. Првиот модерен скокачки тостер со тајмер бил измислен од Чарлс Стрејт во 1919 година.
Ото Фредерик Рохведер го измислил сечачот за леб, на кој почнал да работи во 1912 година. Тој претходно измислил уред кој ги држел парчињата леб заедно со иглички, што, се разбира, било осудено на неуспех. Во 1928 година, тој изградил машина која го сечела и пакувала лебот, за да не се исуши исечениот леб. Исечениот леб стана популарен благодарение на воведувањето на „Wonder Bread“ во 1930 година, што доведе до пораст на популарноста на тостерите.