Кјото – царскиот град на Јапонија

Поранешниот, втор по ред (по Нара), главен град на Јапонија денес е најинтересниот, најатрактивниот, најпосетуваниот град на оваа земја, центар на странскиот (но и домашниот) туризам, а воедно и седиште на древната јапонска култура. Светски патник ќе забележи дека Кјото, со не многу помалку од два милиони жители, остава впечаток на импозантна урбана населба, која, со оглед на зачуваните остатоци од минатото, може да се најде на малку места.

Поетите долго време го нарекуваат изложба на вечната убавина и бисерот на Јапонија, и со право. Од времето кога бил седиште на дворот, од осми до 19 век, во него се зачувани повеќе од 1.500 будистички и 200 шинтоистички храмови. Исто така, Кјото е центар на индустријата за ткаење на свила и брокат, како и стар уметнички занает кој произведува многу квалитетни убави предмети од камен и порцелан, од лак и бронза, како и бокали, бокали и кукли (од кои барем еден од најмалите, мора да се купи). Името на градот потекнува од оригиналното име на главниот град Уда со поетскиот прекар Хајн-Кио, што значи „град на мирот“, а денес е место на спокојство и добри односи меѓу жителите, кои сите, без разлика на степенот на образование, детално ги знаат сите знаменитости на нивниот град.

Не пропуштајте ја посетата на храмот Кинкаку-џи, или Златниот павилјон, како што го нарекуваат странците. Златниот павилјон е изграден по втор пат во 1955 година, токму во стилот на првобитната зграда од 14 век, која што изгоре во голем пожар пет години претходно. Тоа беше непоправлива штета која брзо беше отстранета до последен детал. Задолжително посетете го храмот Ниши Хонгванџи од 13 век, кој според познавачите е најубавиот пример на будистичката архитектура воопшто.

Ќе дознаете многу за многу други не помалку важни храмови од приказните и на туристичките водичи и на обичните луѓе, жителите на овој град. Сепак, знаејќи ја љубопитноста на странците, тие нема да пропуштат да ви кажат нешто за сегашниот момент во Јапонија. Притоа, секако ќе нагласат дека Јапонија не се стреми постепено да станува рамноправна со некои други, далечни и напредни култури, дека Јапонците повеќе од весниците и модата ги ценат и традициите на нивното секојдневие. Да речеме, до ден денес морате, влегувајќи во нивната куќа, да ги соблечете чевлите и да облечете влечки подготвени за гости. А ако случајно влезете во просторија чиј под е покриен со специјални теписи од трска и слама наречени татами, не се дозволени дури ни влечки, туку само боси или со чорапи. И така, со векови.