Германските научници тврдат дека имаат нова идеја за неограничен извор на енергија, а таа вклучува употреба на краткотрајни ласерски импулси.
Реакторот за фузија како неограничен извор на енергија, кој не е штетен за животната средина, е проект кој се работи веќе 70 години. Идејата за енергија од морската вода е многу привлечна за научниците и затоа се обидуваат да ја скротат главната пречка во овој процес, а тоа е температурата повисока од онаа во јадрото на Сонцето.
„Сакам да го споредувам со тенџере со сос од домати. Ако ја вклучите рерната, сосот се загрева и почнува да се движи. Проблемот е што ќе заврши на таванот ако го оставите така“, рекол Мориц фон дер Линден, извршeн директор на Fusion.
Тој смета дека е блиску до совладување на „сосот“ претворен во мало Сонце. Постојните нуклеарни централи користат испарливи изотопи (ураниум или плутониум) како гориво и ја користат енергијата генерирана од нивното распаѓање. Проблемот е што нуспроизвод на овој процес е радиоактивниот отпад.
Од друга страна, во реактор за фузија, процесот е обратен – се користи огромно количество енергија за поврзување на атомите, што е главниот движечки процес на ослободување енергија од сите ѕвезди.
Но, има два проблеми. Едната е како да се обезбеди доволно енергија за да се започне процесот, а другата е како да се контролира процесот. Повеќето од оние кои се обидуваат да направат одржлив реактор за фузија, исто така, се обидуваат да најдат начин да го задржат „сосот“ во реакторот на силно електромагнетно поле. Германците се одлучија за поинаков пристап, кој вклучува употреба на краткотрајни ласерски импулси.
Да се вратиме на сосот од домати. Не се обидуваме да го загрееме целото тенџере, туку да го поттикнеме секој атом во него да добие екстремно ослободување на кинетичка енергија. Овој метод е исклучително ефикасен. Не остава нуклеарен отпад и преносот на ослободената енергија е прилично едноставен и не бара сложена заштита“, рече Фон дер Линден.
Исклучително кратки импулси на моќен ласер се емитуваат преку густа мешавина на горива составена од водород и бор. Ласерскиот пулс ги комбинира водородот и борот во позитивно наелектризирани честички на хелиум, кои се одбиваат една со друга и се движат со брзина од 30 проценти од брзината на светлината. Добиената енергија може да се искористи преку познати технологии на разменувачи на топлина или електростатички полиња.
Ласерските импулси траат кратко – едвај мерлив дел од секундата, а потоа во реакторот се одвива подолга реакција, еден вид наноскопски огномет кој брзо завршува. Затоа, не е потребна посебна магнетна обвивка, која често бара повеќе енергија за одржување од онаа што се добива во реакцијата на фузија.
Досега, Marvel Fusion има спроведено само детални компјутерски симулации и ласерско тестирање, но сè уште нема функционален прототип на реактор. Тоа што го имаат беше доволно да привлечат инвестиции од неколку десетици милиони евра, а меѓу инвеститорите се и Сименс и францускиот конгломерат Талес, пишува Тајмс.